Onderweg naar Focus

Het verlangen  om weer eens ongestoord en eindeloos met mijn werk bezig te kunnen zijnwas groot. Zonder afleiding en [noodgedwongen] onderbrekingen. Je verliezen in dat wat je het liefste doet, waar je in wilt groeien, vertellen en door-gronden. Tekenen tot je moet gaan slapen.

Mijn keuze voor een Artist in Residence in Noorwegen is een hele bewuste geweest: jarenlang liep ik er met de rugzak door de bergen, over de hoogvlaktes, langs de fjorden.Ik ben van het land gaan houden.Ik verbleef er in de hutten van de bergvereniging, voerde grillpølse aan de wolven, viste kabeljauw uit de fjorden. Ik liep er de tocht over Besseggen en sliep in Skålatårnet, met uitzicht op de gletsjers. In de auto beluisterde ik cassettes met Noorse lessen. En ik kreeg er een eland op mijn auto, wat ik wonderwel heb overleefd.
Het maakte mijn solo-autorit van Kristiansand naar Alvik wel extra spannend; waar ik me nog vrij stoer voelde in het Zuiden, werd ik met elke haarspeldbocht en eindeloze tunnel kleiner. Terwijl ik zwaaide naar de gletsjers en me vergaapte aan de eindeloze hoeveelheid watervallen, zong Ane Brun me verder door het adembenemende landschap. Echt tijd om te genieten van al het moois was er niet, want ik moest hup-hup naar Kunstnarhuset Messen. Totdat ik de boot over de fjord net miste en alsnog [een uurtje] moest wachten. Het stelt een belangrijke vraag over je prioriteiten. Maar ik ben gearriveerd.
Ik dacht dat ik het kon, alleen met de bus naar Alvik rijden. Maar nu weet ik het zeker.

 Het is inmiddels alweer zaterdag, mijn derde dag hier. Van achter mijn computer kijk ik uit over de Hardangerfjord, waar het licht continu veranderd [alsof er een dimmer opzit die steeds in beweging blijft] en de wolken voor je ogen worden geboren, nog voor je het hebben kunnen vatten. De tijd vliegt hier. Juist als je alle tijd van de wereld hebt om te doen wat je het liefste doet, lijkt de klok sneller te tikken als anders.

Overdag teken ik vanaf het ontbijt tot het avondeten. En daarna ga ik weer vrolijk verder.
Ik maak schetsen van het landschap, teken de essentie van de zomer van 2018 en wil bezig met ‘The birth of a cloud’. Of het me gaat lukken dat te vangen op papier dat weet ik niet, maar het is altijd prettig om het gewoon maar te proberen. Hier is alles immers alles mogelijk: gisteren zwom ik in de fjord, onder de regenboog. Een magisch moment, zoals er hier veel zijn.

Ik ben hier met: Donna Glee (USA), Neal Cahoon (Ierland), Ross Donlon (Australië) en Ingrid Pasman (Nederland)